Eerste week in Ho Chi Minh Stad
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marieke
25 November 2008 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Heel leuk om van alle kanten reacties of gewone mails te krijgen. En vooral om te horen dat het in Nederland gesneeuwd heeft, terwijl hier de straaltjes van je lijf lopen. Ochtend en avond in t-shirt met slippers. In het klaslokaal staat de airco daarom soms ook op de vriesstand, omdat sommigen er minder goed tegen kunnen. Alleen daar kun je weer ziek van worden. Ook mijn eerste verkoudheid zit er alweer op.
Weekend
Eindelijk een beetje tijd om boodschappen te doen (ik heb een zwabber gekocht om de vloer schoon te maken, wat handdoeken en wasmiddel – alleen poeder – voor de wasmachine). Wat ik nu al mis, maar misschien vind ik het nog ergens is de keus aan toetjes in Nederland en in grote verpakkingen. M’n ontbijt heb ik dan ook grondig aan moeten passen, vanalles behalve yoghurt met müsli. Ook heb ik nog geen bloem kunnen vinden. Ja er groeit hier dan ook weinig tarwe, maar het moet er zijn, want je kunt ook kleine stokbroodjes kopen. Verder heb ik al m’n eerste ‘toeristische’ aankoop gedaan (Rian!): een mooie zijden tas voor nog geen 5 euro.
Gelukkig ook een beetje tijd om te lezen voor mezelf. Maar ook om aan m’n huiswerk te werken: weer lessen voorbereiden en nadenken wat leuke/interessante oefeningen zijn over onderwerpen waar ze hier ook over kunnen meepraten. Want dat is ook iets waar je rekening mee moet houden.
Dag voor en van vertrek
Nog even een terugblik op de dag van vertrek. Ik dacht dat ik het wel zou redden met de kilo’s. Maar ik had me bedacht dat – aangezien ik niet wist of er lakens of zoiets zouden zijn – ik maar beter zelf wat zou meenemen. Flanel is licht, maar gelet op het klimaat, niet echt het materiaal dat als eerste in me op zou komen. Dus toch maar voor katoen gegaan. Nooit geweten dat dat zo zwaar weegt. De avond voor vertrek de rugzak maar weer uitgepakt en weer ingepakt, maar wel wat kleding eruit gelaten. De volgende ochtend hetzelfde en maar weer wat eruit. De rugzak gewogen: 23 kilo. Nu maar duimen dat de weegschaal het goede gewicht aangeeft. De dag van vertrek gelukkig niet al te vroeg op hoeven staan, maar wel al vroeg wakker. Want naast al die kilo’s had ik ook nog eens drie tassen handbagage: laptop, boeken, cadeautjes en ik weet niet wat nog meer.
Toen we op Schiphol aangekomen waren, wachtte een verrassing, namelijk een uitzwaai comité: m’n nicht met haar vriend. Ingecheckt en inderdaad 23 kilo. Vervolgens nog koffie gedronken en toen was het zover: vertrek. Afscheid van iedereen genomen.
En na de 15 uur durende vlucht, met overstap in Hong Kong in HCMC aangekomen, waarover ik al eerder verteld heb.
Eerste dagen na aankomst
Na in het appartement aangekomen te zijn heb ik een beetje televisie gekeken, geslapen en tassen uitgepakt. ’s Avonds naar een welkomstdiner van de school. Heen met de bus, want dan kon ik gelijk uitzoeken hoe ik het makkelijkst bij de school kon komen. Terug met de taxi en het is me gelukt me dat in het Vietnamees uit te leggen, niet dat ik veel hoefde te zeggen. Ik had het adres op een briefje en op een gegeven moment hoefde ik alleen te zeggen: rechtdoor en linksaf! De zondag ben ik met een andere bus – althans geprobeerd de halte te vinden – naar het centrum gegaan. De bus kost 3.000 dong, ongeveer 15 eurocent, voor een ritje (en dan maakt het niet heel veel uit hoe lang dat duurt, maar als je van bus wisselt moet je opnieuw betalen). De kaartjes worden in de bus verkocht, maar niet door de chauffeur. Daar is hier ook geen tijd voor. Op het moment dat je nog aan het instappen bent, is de bus alweer aan het rijden. Hetzelfde trouwens bij het uitstappen. Een kunst apart dus. Ik heb op de Ben Thanh markt, in het toeristencentrum, rondgelopen. Daar een aardbeienshake (met verse aardbeien) gedronken en geluncht. Vervolgens een pen, markeerstift en een schrift gekocht. Ik was nog maar net terug of Khanh belde dat hij er was. Wel moest hij rond 18 uur weer weg, want hij ging’s avonds met de toeristen eten. Daarna kwam hij weer terug en de volgende dag weer vroeg weg voor de volgende tour.
School
De deelnemers van de cursus komen overal vandaan: Italië, Zimbabwe, Bulgarije, Verenigd Koninkrijk, USA maar ook Vietnam en Engelsen die al les geven in Zuid-Korea. We krijgen de eerste dag wat theorie, maar de volgende dag moesten we al lesgeven. Nou dat viel niet mee. Zeker niet als je woensdag weer mag en vrijdag. Dus naast de lange cursudagen van 9-18 uur, ook nog les voorbereiden en andere opdrachten maken. M’n eerste drie lesdagen ben ik ‘volgens standaard’ doorgekomen. Maar het heeft veel tijd gekost en dus deze eerste week ook weinig aan slapen toegekomen (zou dus ook geen tijd voor Khanh hebben gehad). Het feit dat ik geen native speaker ben, heeft z’n voordelen (je kent de grammatica beter, kunt je beter realiseren wat moeilijke woorden zijn), maar ook nadelen (je bent minder intuitief in het spreken van de taal en moet soms langer zoeken naar woorden). Ook is het een andere manier van een taal leren: alles in het Engels of ook nog in je eigen taal. Verder moet het voornamelijk ‘student centered’ zijn. Je mag als teacher niet teveel aan het woord zijn. De leerlingen zijn ook heel aardig en weten dat ze proefkonijn zijn. Het is best lastig om in te schatten wat het niveau van hun Engels is. Sommige woorden kennen ze wel waarvan je dacht dat ze die niet zouden weten en andersom. De leeftijd van de studenten ligt tussen 18-38 jaar. We hebben zelfs een monnik als student, die compenseert waarschijnlijk voor de tijd dat hij in de pagoda/tempel niet mag praten (als die regel geldt), want tijdens de les wil hij veel praten. Ook dat moet je leren: je aandacht verdelen en ook geven aan studenten die er niet om vragen.
Naar de school – ongeveer 30 minuten als er geen verkeer is – ga ik met de brommer taxi of Dung (lerares + verhuurster) brengt me. Inmiddels heb ik een helm, die me maar liefst 5 euro heeft gekost. Dat ‘geen verkeer’ is hier volgens mij een illusie zelfs midden in de nacht. Maar overdag: het tegenovergestelde van geen verkeer. Als al die brommers auto’s zouden zijn, zou niemand meer vooruit komen (daarom gaat de bus ook langzamer op veel stukken dan de brommer). Er zal wel enige logica zijn. Ik heb die alleen nog niet ontdekt, behalve dat het chaos is. Brommers gaan tegen het verkeer in, aan de verkeerde kant van de weg, op kruispunten alles door elkaar heen en als het niet snel genoeg gaat ook nog over de stoep. Conclusie: als voetganger ben je nergens veilig. Altijd uitkijken. De motercycle taxi kost ongeveer 1,5 euro voor de rit van school naar huis en andersom. De prijs hangt van de afstand af en hoe goed je weet wat het mag kosten (ik heb het Khanh maar gevraagd voor de eerste keer en nu zeg ik maar gelijk het bedrag en het zou misschien voor minder kunnen, maar dat zij dan maar zo, soms proberen ze meer te krijgen, want het is zo’n lang stuk...). ’s Avonds rijden er amper bussen meer, dus moet je het wel zo doen als je zelf geen brommer hebt (of het nog niet aandurft in de chaos). En dan te bedenken dat eten buiten de deur voor lunch en diner bij elkaar over het algemeen ook 1,5 euro kost. Dan eet je wel bij de straatstalletjes of simpele restaurantjes, maar daar kun je heerlijk eten.
Deze week Khanh alleen woensdag gezien, maar ik ben de eerste weken zelf toch heel druk. Hij is er dinsdag weer, na een tour van zes dagen. We spreken elkaar wel elke dag. Ook Dung belt me – heel lief – elke dag op om te vragen hoe het ging en of alles goed gegaan is.
Tot zover een korte blik op mijn eerste week in Ho Chi Minh Stad. Op naar een tweede intensieve week. Ik ben trouwens wel heel blij met m’n laptop, want dan kan ik in ieder geval aan m’n lesplannen en andere dingen werken. Internet werkt nog niet in het appartement, maar wel WiFi op school en op allerlei andere plekken.
Weekend
Eindelijk een beetje tijd om boodschappen te doen (ik heb een zwabber gekocht om de vloer schoon te maken, wat handdoeken en wasmiddel – alleen poeder – voor de wasmachine). Wat ik nu al mis, maar misschien vind ik het nog ergens is de keus aan toetjes in Nederland en in grote verpakkingen. M’n ontbijt heb ik dan ook grondig aan moeten passen, vanalles behalve yoghurt met müsli. Ook heb ik nog geen bloem kunnen vinden. Ja er groeit hier dan ook weinig tarwe, maar het moet er zijn, want je kunt ook kleine stokbroodjes kopen. Verder heb ik al m’n eerste ‘toeristische’ aankoop gedaan (Rian!): een mooie zijden tas voor nog geen 5 euro.
Gelukkig ook een beetje tijd om te lezen voor mezelf. Maar ook om aan m’n huiswerk te werken: weer lessen voorbereiden en nadenken wat leuke/interessante oefeningen zijn over onderwerpen waar ze hier ook over kunnen meepraten. Want dat is ook iets waar je rekening mee moet houden.
Dag voor en van vertrek
Nog even een terugblik op de dag van vertrek. Ik dacht dat ik het wel zou redden met de kilo’s. Maar ik had me bedacht dat – aangezien ik niet wist of er lakens of zoiets zouden zijn – ik maar beter zelf wat zou meenemen. Flanel is licht, maar gelet op het klimaat, niet echt het materiaal dat als eerste in me op zou komen. Dus toch maar voor katoen gegaan. Nooit geweten dat dat zo zwaar weegt. De avond voor vertrek de rugzak maar weer uitgepakt en weer ingepakt, maar wel wat kleding eruit gelaten. De volgende ochtend hetzelfde en maar weer wat eruit. De rugzak gewogen: 23 kilo. Nu maar duimen dat de weegschaal het goede gewicht aangeeft. De dag van vertrek gelukkig niet al te vroeg op hoeven staan, maar wel al vroeg wakker. Want naast al die kilo’s had ik ook nog eens drie tassen handbagage: laptop, boeken, cadeautjes en ik weet niet wat nog meer.
Toen we op Schiphol aangekomen waren, wachtte een verrassing, namelijk een uitzwaai comité: m’n nicht met haar vriend. Ingecheckt en inderdaad 23 kilo. Vervolgens nog koffie gedronken en toen was het zover: vertrek. Afscheid van iedereen genomen.
En na de 15 uur durende vlucht, met overstap in Hong Kong in HCMC aangekomen, waarover ik al eerder verteld heb.
Eerste dagen na aankomst
Na in het appartement aangekomen te zijn heb ik een beetje televisie gekeken, geslapen en tassen uitgepakt. ’s Avonds naar een welkomstdiner van de school. Heen met de bus, want dan kon ik gelijk uitzoeken hoe ik het makkelijkst bij de school kon komen. Terug met de taxi en het is me gelukt me dat in het Vietnamees uit te leggen, niet dat ik veel hoefde te zeggen. Ik had het adres op een briefje en op een gegeven moment hoefde ik alleen te zeggen: rechtdoor en linksaf! De zondag ben ik met een andere bus – althans geprobeerd de halte te vinden – naar het centrum gegaan. De bus kost 3.000 dong, ongeveer 15 eurocent, voor een ritje (en dan maakt het niet heel veel uit hoe lang dat duurt, maar als je van bus wisselt moet je opnieuw betalen). De kaartjes worden in de bus verkocht, maar niet door de chauffeur. Daar is hier ook geen tijd voor. Op het moment dat je nog aan het instappen bent, is de bus alweer aan het rijden. Hetzelfde trouwens bij het uitstappen. Een kunst apart dus. Ik heb op de Ben Thanh markt, in het toeristencentrum, rondgelopen. Daar een aardbeienshake (met verse aardbeien) gedronken en geluncht. Vervolgens een pen, markeerstift en een schrift gekocht. Ik was nog maar net terug of Khanh belde dat hij er was. Wel moest hij rond 18 uur weer weg, want hij ging’s avonds met de toeristen eten. Daarna kwam hij weer terug en de volgende dag weer vroeg weg voor de volgende tour.
School
De deelnemers van de cursus komen overal vandaan: Italië, Zimbabwe, Bulgarije, Verenigd Koninkrijk, USA maar ook Vietnam en Engelsen die al les geven in Zuid-Korea. We krijgen de eerste dag wat theorie, maar de volgende dag moesten we al lesgeven. Nou dat viel niet mee. Zeker niet als je woensdag weer mag en vrijdag. Dus naast de lange cursudagen van 9-18 uur, ook nog les voorbereiden en andere opdrachten maken. M’n eerste drie lesdagen ben ik ‘volgens standaard’ doorgekomen. Maar het heeft veel tijd gekost en dus deze eerste week ook weinig aan slapen toegekomen (zou dus ook geen tijd voor Khanh hebben gehad). Het feit dat ik geen native speaker ben, heeft z’n voordelen (je kent de grammatica beter, kunt je beter realiseren wat moeilijke woorden zijn), maar ook nadelen (je bent minder intuitief in het spreken van de taal en moet soms langer zoeken naar woorden). Ook is het een andere manier van een taal leren: alles in het Engels of ook nog in je eigen taal. Verder moet het voornamelijk ‘student centered’ zijn. Je mag als teacher niet teveel aan het woord zijn. De leerlingen zijn ook heel aardig en weten dat ze proefkonijn zijn. Het is best lastig om in te schatten wat het niveau van hun Engels is. Sommige woorden kennen ze wel waarvan je dacht dat ze die niet zouden weten en andersom. De leeftijd van de studenten ligt tussen 18-38 jaar. We hebben zelfs een monnik als student, die compenseert waarschijnlijk voor de tijd dat hij in de pagoda/tempel niet mag praten (als die regel geldt), want tijdens de les wil hij veel praten. Ook dat moet je leren: je aandacht verdelen en ook geven aan studenten die er niet om vragen.
Naar de school – ongeveer 30 minuten als er geen verkeer is – ga ik met de brommer taxi of Dung (lerares + verhuurster) brengt me. Inmiddels heb ik een helm, die me maar liefst 5 euro heeft gekost. Dat ‘geen verkeer’ is hier volgens mij een illusie zelfs midden in de nacht. Maar overdag: het tegenovergestelde van geen verkeer. Als al die brommers auto’s zouden zijn, zou niemand meer vooruit komen (daarom gaat de bus ook langzamer op veel stukken dan de brommer). Er zal wel enige logica zijn. Ik heb die alleen nog niet ontdekt, behalve dat het chaos is. Brommers gaan tegen het verkeer in, aan de verkeerde kant van de weg, op kruispunten alles door elkaar heen en als het niet snel genoeg gaat ook nog over de stoep. Conclusie: als voetganger ben je nergens veilig. Altijd uitkijken. De motercycle taxi kost ongeveer 1,5 euro voor de rit van school naar huis en andersom. De prijs hangt van de afstand af en hoe goed je weet wat het mag kosten (ik heb het Khanh maar gevraagd voor de eerste keer en nu zeg ik maar gelijk het bedrag en het zou misschien voor minder kunnen, maar dat zij dan maar zo, soms proberen ze meer te krijgen, want het is zo’n lang stuk...). ’s Avonds rijden er amper bussen meer, dus moet je het wel zo doen als je zelf geen brommer hebt (of het nog niet aandurft in de chaos). En dan te bedenken dat eten buiten de deur voor lunch en diner bij elkaar over het algemeen ook 1,5 euro kost. Dan eet je wel bij de straatstalletjes of simpele restaurantjes, maar daar kun je heerlijk eten.
Deze week Khanh alleen woensdag gezien, maar ik ben de eerste weken zelf toch heel druk. Hij is er dinsdag weer, na een tour van zes dagen. We spreken elkaar wel elke dag. Ook Dung belt me – heel lief – elke dag op om te vragen hoe het ging en of alles goed gegaan is.
Tot zover een korte blik op mijn eerste week in Ho Chi Minh Stad. Op naar een tweede intensieve week. Ik ben trouwens wel heel blij met m’n laptop, want dan kan ik in ieder geval aan m’n lesplannen en andere dingen werken. Internet werkt nog niet in het appartement, maar wel WiFi op school en op allerlei andere plekken.
-
25 November 2008 - 13:04
Charissa:
Ha die Marieke,
Ga zo je hele bericht lezen. Even laten weten dat met die sneeuw van de afgelopen dagen Philine jouw heerlijke warme trui uit Peru voor het eerst heeft aangehad en hij paste en zat heerlijk warm! Geweldig. Ga nu je verhaal lezen en reageer dan snel.
Dikke knuffel uit een koud Nijmegen,
C -
25 November 2008 - 15:03
Rita:
Hoi Mariek,
Bedankt voor je 1ste verslag vanuit een chaotische stad zo te lezen!Hou je staande hé!Maar waar ik nog het meest blij mee ben,voor jou dan,dat je ein-de-lijk een tas hebt kunnen vinden!Want die had je nog niet!! Liefs,Rita. -
25 November 2008 - 15:04
Fenneke:
Ha Marieke, wat een avontuur. Super om de verhalen te lezen, erg leuk! Maak het goed daar en hou ons op de hoogte!!
Fenneke -
26 November 2008 - 13:20
Miranda Kuiper:
Hoi Marieke,
Wat leuk om een uitgebreid verslag van je te lezen! Ik kijk alweer uit naar het volgende :-). Nog heel veel plezier.
Groetjes Miranda -
26 November 2008 - 19:19
Inge:
hebben ze ook beren daar? want behalve tassen heb je ook nog niet genoeg beertjes, toch? Misschien kun je met al die reiservaring een gids gaan schrijven want je raakt er aardig bedreven in, ga zo door, kus, inge -
27 November 2008 - 19:26
Rian:
Goed verhaal! En je hebt het codewoord genoemd: tas!!! Nu houdt niets me meer tegen; ik kom eraan...!!!
Greetz, Rian -
27 November 2008 - 21:47
Petra:
Beetje late reactie van mij, want ik lees je verslagen graag! Je schrijft zo beeldend dat het lijkt alsof ik naar een film kijk. Succes met je volle dagen en een fijne tijd met Khanh.
Liefs,
Petra -
28 November 2008 - 07:55
Elly:
Hoi Marieke,
Hoi Marieke,
Was mijn mailbox aan het schonen en kwam het mailtje van Margot weer tegen. Snel je eerste week doorgenomen. Klinkt allemaal heel interessant. Qua verkeer lijkt het volgens mij heel veel op Java en dan met name Jakarta. Kan me voorstellen dat je er helemaal in moet komen en dat kost natuurlijk ook de nodige energie. Wel een leuke uitdaging.
Hier is het van dat echte chagrijne weer. Het weekend schijnt het weer kouder te worden. Ben erg druk met van alles rond PZ, maar dat hoort er bij in deze tijd. Fijn weekend en veel succes met alles. Ik laat me wel weer eens horen.
Groetjes
Elly -
03 December 2008 - 21:14
Elise:
Hé Marieke, net even via de satelliet je plekje nader bekeken, je stond daar wel erg leuk op het dak te zwaaien!!Ik geniet van je mooie verslagen en ben dus zeer benieuwd naar de vervolgen. Hier redderen we ons rot met de rechtshulp. Ciao Elise.
-
05 December 2008 - 10:13
Marian:
hallo Marieke,
Op deze Sinterklaas dag even een Ordeberichtje.
Vanochtend lag er op ons bureau de zak van Sinterklaas met schuimpjes, pepernoten en een chocoladeletter. Je zult het wel vinden bij terugkomst.....
In de pantry van elke verdieping wachtte ons een bord met lekkernijen.
Gaat verder alles naar wens en verwachting en begin je al een beetje thuis te voelen?
groet Marian
-
05 December 2008 - 13:06
Yvonne:
Hoi Marieke,
Wat fijn om te horen dat het allemaal goed met je gaan.
Lieve groetjes,
Yvonne -
05 December 2008 - 16:01
Rita:
hoi hoi,
Ff een berichtje dat Sinterklaas aan je denkt!
Wil je trouwens je adres even wereldkundig maken,kunnen we gezellig post(proberen)door te sturen!Liefs,xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
