Vrolijk kerstfeest - Giáng sinh vui vẻ

In Nederland zijn het de donkere dagen voor kerst. Hier is het regenseizoen voorbij. Het is weer tijd (al heel lang) voor een update.

Feestdagen
Ik wens jullie allemaal alvast hele fijne feestdagen toe. Hier komen ze ook in de kerststemming. Althans de stad wordt giga versierd. Ik blijf me daarover verbazen omdat kerst niet belangrijk is voor de Vietnamezen. Het is al zo warm en met alle lampen wordt het er niet koeler op. Over warmte gesproken…ik heb nooit geweten dat een auto zoveel warmte kan afgeven. Als ik nu met mn fiets in de spits (dus eigenlijk altijd) door de stad beweeg sta je soms tussen een aantal auto's en dat is heel warm. Gelukkig wordt er soms wat energie verspild en wordt de straat gekoeld door openstaande deuren van een winkel met airco. Vanwege de versieringen is het vervolgens druk in de stad, want iedereen wil foto's maken met de soms kitscherige versieringen en wattensneeuw.

Dan nu mijn belevenissen van de laatste maanden. Er is veel gebeurd en daarom was ik niet altijd in de stemming om een update te schrijven. Ik begin maar met het leuke.

Reizen
Volgende week ga ik met Khanh een paar dagen naar een resort aan zee. Een tour is geannuleerd, dus gaan we eindelijk een paar dagen samen weg. Het is naar een provincie waar ik nog niet geweest ben. Ik reis vervolgens door en ga weer een paar provincies van mn lijstje schrappen. Het regenseizoen voorbij betekent dat de talloze tyfoons weer zijn gaan slapen. Want ook in Vietnam zijn er talloze langs geweest, met gelukkig minder rampzalige gevolgen als op de Philippijnen. Foto's van de trip volgen. Ik sla Nha Trang over, want ik ben er al geweest en vond het toen al te toeristisch. Ik ga wel naar Danang is de bedoeling en wil dan met een kabelbaan naar een bergtop, moet een mooi uitzicht zijn. Vervolgens vlieg ik vandaar weer naar huis.

Tra Vinh
De afgelopen maanden ben ik ook regelmatig in Tra Vinh geweest. Ik ben op bezoek geweest bij de familie van een van de monniken. Hij was gestopt, maar omdat zijn grootmoeder overleed, werd hij weer monnik. Dat is een traditie. Of je nu wilt of niet…. En dat betekent dat bepaalde dingen ook ingewikkelder worden. Zoals het eten (2x per dag), niet aanraken, niet alleen zijn met hem in een ruimte, enz.
En dat bezoek was wel een aparte belevenis, want de familie van Binh knielt ook voor hem om hem te aanbidden als vertegenwoordiger van Buddha. Ook toen we ergens heen gingen vanwege een speciale dag voor de Khmer, 'aanbaden' andere mensen de monniken (want er waren ook nog 2 anderen bij). Als we eten gaan de monniken apart zitten, dat schijnt zo te horen. Binh had het tot nog toe niet gedaan, maar dat was omdat we in HCMC waren. Ook een aparte gewaarwording. Er werd meestal Khmer gesproken dus dat was wat lastig, want met het Vietnamees gaat het nu, maar Khmer…. echt anders. Z'n familie is aardig en een van z'n zussen praat wel een beetje Vietnamees met mij. Ik kreeg 2 kokosnoten mee, want dat schijnt een lokale specialiteit te zijn. En die opeten…een verhaal apart. Ik probeerde de kokosnoot met een mes een soort van te schillen (want het is niet zo'n bruine harige variant, zoals je meestal in Nld koopt), nee een verse met dikke groene schil nog. Nou ik krijg blaren maar open ho maar. Teneinde raad vraag ik de dames maar die altijd schoonmaken. Heel aardig. Enige tijd later, veel sneller dan de tijd die ik al heb geprobeerd, komen de noten schoon terug. Ze helpen nog een gat te maken, het sap eruit te halen en ze te breken zodat je het vruchtvlees kunt eten. Ja dan merk je wel dat je dat niet van huis uit hebt meegekregen. haha.
Ook is Binh hier geweest. We zijn samen naar een amusementspark gegaan en hebben daar een voormalige student van hem ontmoet. Zij studeert aan de land- en bosbouwuniversiteit. Ze praat nog minder Engels dan Binh, dus ik moet wel Vietnamees praten. Later heb ik haar ook nog een paar keer alleen ontmoet. Goed voor de taal, ook al krijg je er soms misverstanden door (net als met Binh soms trouwens).
In oktober ben ik er ook geweest, want er was een Khmer festival. Het was leuk, maar minder traditioneel dan ik verwachtte. We gingen dit keer met een taxi, omdat Binh dus weer monnik is. Op een gegeven moment zag ik de meter oplopen en vroeg Binh of hij een prijs had afgesproken. Hij zei van niet…, dus toen we terug kwamen was ik aangenaam verrast. Ondanks de afstand en de tijd, was het maar zeg maar 6-7 euro. In HCMC zou het veel meer geweest zijn.
Een keer per jaar is er een Khmer festival dat zeer bekend is, vanwege de bootrace die plaats vindt. Het is om het einde van het regenseizoen te vieren. In eerste instantie dacht ik dat ik de race zou missen en zelfs kort nadat deze had plaats gevonden zou aankomen, allemaal misverstand. Maar gelukkig was ik op tijd. Binh en ik zijn samen ook naar een plek geweest waar ook van alles te doen was. De volgende dag weer met zijn familie die allemaal kwamen. Het was toen iets drukker. 's Avonds waren er allerlei activiteiten. Ook in de pagoda vertelde Binh mij. Het was me niet helemaal duidelijk en op een gegeven moment vertrokken er veel mensen per taxi in traditionele Khmer kleding. Binh kon me niet uitleggen waarom maar wel stelde hij voor om er per taxi heen te gaan. Het duurde even voor er een kwam, dus ik was bang dat het al afgelopen zou zijn… Niet dus, het was een soort processie. Daarna een ceremonie in de pagoda, met uiteindelijk bloemen met kaarsje te water laten (vaak ook kaarsjes per ballonnetje weg laten waaien, maar mag niet echt meer). Tot slot krijgen de kids (en ook volwassenen) jonge rijst en bananen in hun mond gepropt, allemaal om een goede oogst en seizoen te krijgen. Hier kun je foto's kijken: http://flic.kr/s/aHsjMHFKm6. Ik kreeg op een gegeven moment ook een bloem met kaars in m'n handen gestopt en uitgenodigd om mee te doen. De volgende dag nog met de andere monnik, Quen, gesproken en wat Engels uitgelegd, nog even met Binh en toen weer terug. Khanh zou die avond in HCMC zijn. Dus een goede reden om terug te gaan.

Bezoek
M'n broer is inmiddels ook langs geweest, want hij had een vergadering in Bangkok. Het was kort maar leuk. Hij heeft de kids gezien, alsook studenten en zelfs Khanh was speciaal helemaal naar de stad gekomen om met ons te eten.
Begin volgend jaar komt een neef, die in Canada woont en met een Vietnamese is getrouwd in HCMC, dus die ontmoet ik ook ergens. Voor die tijd zijn ze al wel in Vietnam, maar meer in het centrum.

Dan iets minder leuke of heel erg niet leuk.

Familie Khanh
Van de zomer is de reis van Khanh en mij niet doorgegaan, omdat zijn vader een hersenbloeding heeft gehad. En in Vietnam is het een hele belasting voor de familie als er iemand in het ziekenhuis ligt. Het personeel checkt alleen wat medische zaken, geeft medicijnen nadat deze in eerste instantie door de familie zijn gekocht. De familie zorg ook dat de patiënt eten krijgt, dat deze gewassen wordt en kan plassen. Natuurlijk hangt het een beetje van het ziekenhuis af, maar met name van de prijs. Als je maar flink betaald, zit het waarschijnlijk wel bij de service in. Het leek allemaal goed te gaan en toen kreeg zn vader nog een hersenbloeding. Sinds het gebeurd is, woont z'n vader bij z'n broer want lopen gaat niet super. Dit betekent ook dat Khanh het nog drukker heeft, want de viskwekerij komt ook meer op hem neer. Ja de Vietnamese cultuur is soms heel belastend voor kinderen. De plicht om ervoor je ouders te zijn is zwaar, loodzwaar soms. En voor ons meestal onbegrijpelijk.

Kids en studenten
Het is weer eens zover. De manager van het weeshuis heeft weer een reden gevonden om mij de toegang tot het weeshuis te ontzeggen. Zoals gebruikelijk niet duidelijk, dus geen reden. Gelukkig zijn er jongens, mijn studenten, die helpen zodat ik Trung (de jongste) toch kan ontmoeten. Huy kan gemakkelijk zelf komen. Ik drink regelmatig wat vlak bij het weeshuis, of met Elodie of met mijn studenten. Alle jongens zijn altijd aardig en ze hebben gelukkig uitgelegd waarom ik niet meer kom, maar het blijft zo irritant. Tri, mijn student, probeert er wel achter te komen wat de reden is, maar het is nog niet gelukt. Inmiddels heb ik er een student bij of eigenlijk scholier, want hem werd verteld dat hij het weeshuis moest verlaten. Zijn ouders zijn gescheiden en zorgen al jaren financieel niet meer voor hem. Het zou toch jammer zijn als hij zijn middelbare school niet zou kunnen afronden. Hij woont nu bij de anderen. Gelukkig zijn zij naar een grotere kamer verhuisd. Ook woont daar een mevrouw in huis die voor hen kookt, tegen betaling, maar anders moesten ze toch eten kopen. Die mevrouw heeft mij al een keer uitgenodigd om samen met haar, haar dochter en Tri in het restaurant te eten waar zij werkt. En ze wilde ook betalen, samen met Tri. Dan voel je je eigenlijk best niet op je gemak, wetende dat jouw salaris zoveel hoger is, en echt heel veel hoger. Maar ik mocht echt niet betalen. En ze wilde alles bestellen wat ik lekker vond en het kon niet op.

Werk
Dan het werk, toch nodig om diverse dingen te kunnen blijven doen. Ik heb gesolliciteerd op de baan die ik tijdelijk vervulde, dat zijn namelijk de regels bij de universiteit. En dat was een hele klus, want je moet een uitgebreide brief schrijven. Vervolgens een gesprek gehad met een panel van 4 mensen. Ik ben het uiteindelijk niet geworden. Ze hebben gekozen voor iemand met meer ervaring met het werken op een universiteit, weliswaar zonder ervaring in Vietnam. Jammer, want ik deed het toch best goed, zonder ervaring. Ik had wel een contractverlening tot het eind van het jaar gekregen, want ze wisten niet wanneer de nieuwe kon beginnen als ze al accepteerde en er was genoeg te doen. Totdat de toenmalige dekaan van de faculteit besloot terug te gaan naar Australië want te veel problemen met de president. Nou ik denk dat het ook als gevolg heeft gehad dat ze mijn contract wilden beeindigen. Ook al werd dat aan alle kanten ontkend. Het argument dat werd aangevoerd was, dat er niets te doen was. Grote onzin, want iedereen vertelde mij wel anders. Afijn, het punt was echter dat ze ook niet tot het einde wilde betalen. Dat was iets minder leuk. Ik kreeg een maand mee, omdat ik zo loyaal was geweest…maar ik hoefde daarvoor niet te werken. Ik advies gevraagd, want dit was toch wel heel onverwacht. Ook de manier waarop het mij werd verteld, was ook erg professioneel en menselijk. Niet dus. Ik gezegd dat ze minimaal tot het eind moesten betalen. Dat werd vervolgens aangeboden, maar nog steeds einde overeenkomst. Dus op advies van de advocaat een tegenbod gedaan, want een nieuw artikel in de labour code. Gingen ze niet op in, wel weer een ander voorstel. Geen einde overeenkomst, maar nog steeds niet nodig om te werken. Gezegd dat ik naar de autoriteiten zou gaan om te klagen in de hoop dat ze over de brug zouden komen (een soort bemiddeling). Niet dus, weer een ander voorstel. Alleen door HR gedaan en de president, inmiddels ook interim dekaan, wist van niets en er was niets te doen voor mij.
De brief naar de autoriteiten gestuurd en een uitnodiging ontvangen op de dag dat de zitting was. Fijn. Een oud-collega laten bellen en uiteindelijk weer een uitnodiging ontvangen per sms en ook per mail. Naar de zitting gegaan met een vriendin om te laten tolken. Ik wilde niet met de advocaat gaan, want dat zou maar geld kosten en het tarief was aardig hoog, bijna 200 euro per uur. Dus bijna westerse tarieven. Nou de zitting was een beetje een afknapper, wel een grappig verhaal, maar ook frustrerend. De conclusie van de bemiddelaar was dat einde arbeidsrelatie (ofwel termination of employment) niet hetzelfde is als einde overeenkomst. Bovendien was zijn argument, dat ik toch betaald kreeg. Ik voelde wel aan dat het geen zin had om het te hebben over de bedoeling van de wet en de terminologie, dat termination of employment echt wel hetzelfde is als einde overeenkomst. Hij zal gedacht hebben, wat klaag je: je salaris is per maand hoger dan het mijne per jaar en je hoeft niet naar je werk, althans dat is wat hij daar besliste (want de universiteit had dat in het zoveelste voorstel weer als eis gesteld). Ook moest het beleid toegepast worden. Uiteindelijk heb ik er uitbetaling van vakantiedagen mee gewonnen. Maar ook een hoop stress en frustratie, vooral dat de universiteit er zo makkelijk mee kon weg komen. En dat allemaal voor een westerse universiteit. Ook was er het punt van de overeenkomst met een duur korter dan een jaar; wat volgens de wet niet kan. Daarvan zei hij dat ik ermee in had gestemd door te ondertekenen. Mijn advocaat vertelde later dat het allemaal niet correct was en zij misschien het wel voor elkaar hadden gekregen… en dat hun advies in ieder geval ervoor gezorgd had dat ik tot het einde betaald kreeg. Ik heb ze toch maar een mail gestuurd dat dat niet dankzij hun advies was. En zo waren er wel meer dingen die niet helemaal soepel waren gelopen, tegenstrijdige adviezen. Sorry, maar conflicten en advocaten, je kunt ze het beste maar vermijden en niet nodig hebben.

Om weer met leuke dingen af te sluiten.

Werk - vervolg
Al wel een gesprek gehad voor een andere baan, maar ook veel afwijzingen. Dat gesprek is voor een baan die heel erg leuk kan zijn en ik ken de directeur. Het lijkt veel belovend, maar vooralsnog nog niets getekend (zeker omdat ik dat eerder heb gedacht, ook op de uni wilde de voormalige dekaan mij echt inhuren). Dus eerst zien dan geloven. Hopelijk meer een volgende keer. Duimen voor mij, want op zijn Engels 'keep your fingers crossed' is erg onbeleefd hier. Het lijkt namelijk erg op iets anders en dat heeft min of meer dezelfde betekenis als de middelvinger in veel andere landen.

Ik heb ook nog steeds mijn baan als consultant en dat gaat best goed, maar is te weinig om van te kunnen leven. Onlangs een eerste event gehad over voedselveiligheid: http://www.eurochamvn.org/node/12771. Dat onderwerp is hier namelijk niet van tafel te krijgen. Er wordt best gesjoemeld met eten. Vanalles wat niet is toegestaan, wordt toegevoegd. Soms weten ze niet dat het gevaarlijk is. Allemaal om het beter te verkopen. En het komt soms ook bij de grote bovenbuurman vandaan. Dat event vond plaats ten tijde van Holland Village. Huisjes met trapgevels of klokgevels stonden er. Je kon stroopwafels, poffertjes, kroketten, haring, frikandellen, kibbeling kopen. Ik ben er ook met de studenten geweest en ze hebben braaf alles geprobeerd, zelfs de haring. En ze vonden het best lekker. De stroopwafels vallen altijd goed, poffertjes en kibbeling vonden ze ook lekker. De kroket vond ik tegenvallen, het was een kerriekroket. Frikandel eet ik niet.

Vietnamees
Ik heb de periode gebruikt om me heel erg in het Vietnamees te verdiepen. Ik heb diverse boeken met grammatica, uitdrukkingen enz. Alleen vaak alleen in het Vietnamees en niet altijd even duidelijk. Ik ben dus maar begonnen aan een het maken van een eigen boek. Waarin ik alles verzameld heb van alle boeken die ik heb. Van alles wat ik de afgelopen tijd ben tegengekomen of waar ik tegenaan gelopen ben. Inmiddels ben ik over de 100 pagina's en de Vietnamezen maar zeggen dat er geen grammatica bestaat. Het valt niet altijd mee om alles te begrijpen, want zelfs in het Engels zijn de meningen soms verdeeld over wat iets is, of niet. Ook weten de Vietnamezen niet altijd waarom iets zo is. Ook het contact met de monnik heeft geholpen, want zijn Engels niet altijd even goed en Vietnamees via chat zonder tonen of accenten, betekent dat je veel moet zoeken en het dan nog niet altijd goed begrijpen. Dus ook aanleiding voor de nodige misverstanden. Ook vanwege cultuurverschil en verschil in manier van vragen en dingen benaderen. Volgens de Vietnamezen ben ik er echt op vooruit gegaan, maar dat moet je soms met een korreltje zout nemen. Hoe vaak ik al niet te horen heb gekregen dat ik goed Vietnamees spreek, na slechts 1 woord Vietnamees. Zelf merk ik dat ik best goed kan lezen en verstaan. Het uitspreken is het probleem. Soms gaat het beter als ze me al kennen, gewend zijn aan mijn uitspraak. En ik blijf oefenen op de tonen.

Appartement
Eind deze maand ga ik na bijna 3 jaar ook naar een ander appartement verhuizen. Het is zeker 2x zo groot als het huidige, heeft een balkonnetje en toegang tot een heerlijk dakterras. De prijs is min of meer hetzelfde, met weliswaar minder services (niet wassen/strijken/schoonmaken), maar de ruimte is wel heerlijk. En het was ook wel luxe nooit zelf iets te hoeven doen. Overigens zal het ook niet veel kosten om weer het appartement te laten schoonmaken. Ik neem van de huidige bewoonster een aantal spullen over. Ook neemt ze het een en ander mee en komt het oorspronkelijke meubilair weer terug, wat dat ook mag zijn.

Als ik doorschrijf, kan ik nog wel wat pagina's vullen, maar voor nu laat ik het erbij. Ik zal proberen een volgende keer eerder te updaten. Oh en voor degenen die het nog niet hebben gehoord/gelezen. Er heeft een interview met mij in de margriet gestaan over liefde en emigreren :-)

Voor iedereen: giáng sinh vui vẻ (vrolijk kerstfeest).